miércoles, 15 de septiembre de 2010

Le Mépris


"- He estado pensando que

Camille me podría dejar.


Pienso en ello como


un posible desastre.


Ahora el desastre ha ocurrido.


Antes, todo ocurría como en una nube de inconsciencia,

de complicidad.

Todo se cumplía con una espontaneidad rápida, loca,

encantada.


La conducta de Camille ya no era espontánea, ni la mía.

¿Podría ahora, ser víctima de mis excitados sentidos, observar su gesto frío,

como ella podría sin duda observar el mío?

Ella parecía ser consciente que

una mentira podría resolver las cosas.

Al menos por un tiempo.

Al menos en apariencia." JLG

4 comentarios:

  1. M'ha encantat el fragment. Tinc ganes de veure-la...

    Com es passa de ser amants a quasi desconeguts? Algú una vegada em va dir una cosa així com que els que més s'estimen no poden estar junts.

    ResponderEliminar
  2. Guardo un bon record d'aquesta pel·lícula. Impressionant Brigitte Bardot. Jo encara no havia nascut al 63. Estava a -5. Una abraçada, ESTIKE.

    ResponderEliminar